مودم های کابلی

مودم های کابلی

در برخی از کشورها،سالیان متمادی است که مردم از تلویزیون های کابلی استفاده می نمایند. تنوع شبکه های تلویزیونی و کیفیت تصاویر از مهمترین دلایل گرایش مردم به تلویزیون های کابلی است . مشترکین تلویزیون های کابلی دارای یک گزینه مناسب جهت اتصال به اینترنت می باشند : مودم های کابلی . مودم های کابلی با تکنولوژی DSL رقابت می نمایند.

مبانی مودم های کابلی
هر یک از سیگنال های تلویزیون در تلویزیون های کابلی دارای کانالی به اندازه 6 مگاهرتز ( شش میلیون سیکل در ثانیه ) است. کابل های کواکسیال استفاده شده در تلویزیون های کابلی قادر به حمل صدها سیگنال مگاهرتزی می باشند. در سیستم تلویزیون های کابلی ، سیگنال های مربوط به هر کانال، پهنای باندی به اندازه 6 مگاهرتز را اشغال می نمایند. در اغلب سیستم های فوق صرفا" از کابل کواکسیال استفاده می گردد. در سایر سیستم ها از فیبر نوری استفاده می گردد. ارسال سیگنا لها از طریق فیبر تا نزدیکترین ناحیه و یا محل ، انجام و در ادامه سیگنالهای مورد نظر با استفاده از کابل های کواکسیال به منزل مشترکین انتقال داده می شوند.
شرکت هائی که امکان دستیابی به اینترنت را از طریق کابل فراهم می نمایند ، قادر به ارسال اطلاعات و داده های اینترنت ازطریق کابل خواهند بود. علت این امر برخورد مودم های کابلی با داده ها بصورت downsteam است. ( اطلاعات از اینترنت برای هر کامپیوتر و از طریق یک کانال 6 مگاهرتزی ارسال می گردد ) در زمان ارسال اطلاعات توسط کاربران ، هر یک از کاربران به پهنای باند بمراتب کمتری ( دو مگاهرتز) نیاز خواهند داشت. بمنظور ارسال اطلاعات و دریافت اطلاعات کاربران از طریق مودم های کابلی به دو دستگاه خاص نیاز است : یک مودم کابلی( در محل مشترک )و یک "سیستم توقف مودم کابلی" CMTS)Cable Modem termination system) در محل شرکت ارائه دهنده خدمات .

اجزای یک مودم کابلی

مودم های کابلی می توانند از نوع داخلی (Internal) و یا خارجی (External) باشند. مودم های کابلی دارای اجزای اساسی زیر می باشند :

یک Tuner

یک Demodulator

یک Modulator

یک دستگاه MAC)media access control)

یک ریزپردازنده

در ادامه هر یک از اجزای فوق تشریح می گردد.

Tuner
tuner به کابل مربوطه متصل خواهد شد. در برخی حالات از یک Splitter ( تقسیم کننده ) بمنظور نفکیک کانال داده اینترنت از کانال های تلویزیونی استفاده می گردد. tuner سیگنال های مدوله شده دیجیتال را دریافت و آنها را در اختیار demodulator قرار می دهد. در برخی حالات tuner از یک diplexer استفاده می نماید. diplexer ، امکان استفاده tuner از یک مجموعه فرکانس ها ( معمولا" بین 42 و 850 مگا هرتز ) برای ترافیک downstream و مجموعه دیگر از فرکانس ها ( معمولا" 5 و 42 مگاهرتز ) را برای ترافیک upstream فراهم می نماید. در برخی از سیستم ها ( در اغلب سیستم هائی که دارای محدودیت ظرفیت برای کانال می باشند ) ، از tuner مودم کابلی برای داده های Downstream و از یک مودم معمولی (Dial-Up) برای ترافیک upstream استفاده می گردد. در هر یک از موارد فوق ، tuner پس از دریافت سیگنال ، آن را برای یک demodulator ارسال خواهد کرد.

Demodulator
اکثر demodulator ها ، چهار عملیات اساسی را انجام می دهند . یک سیگنال رادیوئی ( حاوی اطلاعات رمز شده با تغییر amplitude و phase) را بعنوان ورودی گرفته و آن را به یک سیگنال ساده قابل پردازش توسط یک "مبدل آنالوگ به دیجیتال " ، تبدیل می نماید. مبدل مربوطه پس از دریافت سیگنال ( ولتاژ آن متغیر است ) ، آن را به مجموعه ای از صفر و یک تبدیل می نماید. در فرآیند فوق از یک ماژول تصحیح کننده خطاء ، بمنظور بررسی صحت اطلاعات دریافت شده استفاده خواهد شد. بدین ترتیب در صورت بروز خطاء در ارسال اطلاعات ، امکان تشخیص و برخورد با آنان وجود خواهد داشت .

Modulator
در مودم های کابلی که از سیستم کابل برای ترافیک upstream استفاده می نمایند،از یک modulator بمنظور تبدیل داده های دیجیتال به سیگنا ل های رادیوئی برای انتقال اطلاعات استفاده می شود. عنصر فوق از سه بخش مجزا تشکیل شده است :

یک بخش بمنظور درج اطلاعات استفاده شده برای تصحیح خطاء

یک QAM modulator

یک مبدل دیجیتال به آنالوگ

MAC
MAC بین بخش های Downstream و Upstream یک مودم کابلی قرار گرفته و بعنوان یک اینترفیس بین بخش های نرم افزاری و سخت افزاری ، پروتکل های متفاوت شبکه ها عمل می نماید. تمام دستگاههای شبکه دارای MAC می باشند. در مودم های کابلی با توجه به پیچیدگی موجود، سعی می گردد که برخی از عملیات مربوط به MAC توسط پردازنده اصلی مودم کابلی صورت پذیرد.

ریزپردازنده
عملکرد ریزپردازنده بستگی به نوع انتظارات مربوطه از مودم های کابلی و نحوه تامین انتظارات دارد.در برخی موارد مودم کابلی خود بعنوان بخشی از یک سیستم کامپیوتری بزرگ بوده و یا ممکن است دستیابی به اینترنت بدون وساطت عناصر دیگر ، مستقیما" توسط مودم کابلی انجام گردد.

CMTS)Cable Modem termination system)
عملکرد CMTS در مودم های کابلی ( تجهیزات نصب شده در شرکت ارائه دهنده خدمات فوق ) ، مشابه DSLAM در DSL است . CMTS ، ترافیک مجموعه ای از مشترکین را اخذ و پس از استقرار در یک کانال ، آنها را برای مرکز ارائه دهنده خدمات اینترنت (ISP) ارسال می دارد. اطلاعات ارسال شده توسط ISP برای تمام مشترکین فرستاده خواهد شد. ( نظیر شبکه های اترنت ) . تشخیص اینکه اطلاعات ارسالی مربوط به کدامیک از مشترکین است برعهده تجهیزات استفاده شده در محل مشتری است . اطلاعاتی که توسط مشترکین برای CMTS ارسال می گردد ،توسط سایر مشترکین قابل مشاهده نخواهد بود. پهنای باند مربوطه برای ارسال اطلاعات مشترکین به مجموعه ای از واحدهای زمانی ( بر حسب میلی ثانیه ) تقسیم و هر یک از کاربران قادر به استفاده از پهنای باند فوق در یک مقطع زمانی پیوسته خواهند بود.
یک CMTS قادر به ارسال اطلاعات 1.000 کاربر اینترنت از طریق یک کانال 6 مگاهرتزی است . هر کانال قادر به ارسال 30 تا 40 مگابیت در ثانیه است . بدین ترتیب کاربران دارای سرعت و کارآئی بمراتب بیشتر نسبت به مودم های معمولی می باشند.
در صورتیکه کاربری با استفاده از مودم کابلی به اینترنت متصل گردد ( صرفا" کاربر فوق در لحظه مورد نظر به اینترنت متصل است ) ، تمام پهنای باند موجود به وی اختصاص داده خواهد شد . بموازات ورود سایر کاربران به شبکه و یا انجام عملیات سنگین توسط برخی از کاربران ، سرعت و کارآئی هر یک از کاربران بمنظور دستیابی به اطلاعات افت خواهد کرد ( پهنای باند بصورت مشترک بین تمام کاربران و بر اساس یک الگوریتم زمانبندی خاص اختصاص داده می شود ) در چنین مواردی ، شرکت های ارائه دهنده خدمات مودم کابلی می بایست یک کانال جدید را اضافه و با توزیع مناسب کاربران بر روی هر یک از کانال های موجود ، قادر به برطرف نمودن مشکل سرعت و کارآئی کاربران و مشترکین خود می باشند. کارآئی دستیابی به اینترنت با استفاده از مودم های کابلی بر خلاف خطوط ADSL ، به مسافت موجود بین مشترک و شرکت ارائه دهنده خدمات ، بستگی ندارد.

مدیریت شبکه های کامپیوتری SNMP

مدیریت شبکه های کامپیوتری SNMP

مدیریت شبکه مفهومی است که از ابزارها و تکنیک های مختلف به منظور مدیریت شبکه ها و سیستم ها استفاده می‌کند. مدیریت شبکه شامل پنج عملکرد اصلی است که عبارتند از: مدیریت خطا، مدیریت تنظیمات، مدیریت حسابداری، مدیریت اجرا و مدیریت امنیت.
در شبکه های کامپیوتری که ترکیبی از روترها، سوییچ ها و سرورها هستند، به منظور مدیریت همه ابزارها در شبکه باید کاری انجام شود تا از کارکرد بهینه آنها آگاه شد. اینجاست که SNMP، پروتکل ساده مدیریت شبکه، می تواند کمک کند. این پروتکل در سال 1988 معرفی شد تا احتیاجات رشدیافته ای را در پروتکلی به منظور مدیریت ابزارهایی که بر پایه پروتکل IP کار می کنند، اعمال کند. هسته اصلی SNMP مجموعه ساده ای از اعمال است که بهadministrator ها توانایی تغییر در محدوده ابزارهایی که بر پایه این پروتکل کار می کنند را، فراهم می‌کند. همچنین امکان اداره کردن، بازبینی و پشتیبانی از شبکه های کامپیوتری دور یا محلی که بر اساس TCP/IP کار می کنند، میسر می شود و در واقع راهی استاندارد به منظور یافتن اطلاعات شبکه ای است. در مقایسه با SGMP که تنها برای مدیریت روترهای اینترنت ایجاد شد، SNMP برای مدیریت Unix، Windows، پرینتر ها، Modem Rackها و غیره به کار می رود. مانیتور کردن شبکه به منظور درک بهتر چگونگی کارکرد شبکه، از دیگر عملکردهای مدیریت شبکه است که نه تنها برای ترافیک های محلی به کار نمی رود، بلکه برای interface های شهری نیز استفاده می شود.
در این پروتکل، دو عنصر ارتباطی به نام های عامل ها و مدیران وجود دارندکه عامل ها اطلاعات شبکه ای را برای برنامه مدیر که روی کامپیوتر دیگر در حال اجراست، تولید می کند. مدیر، یک راه انداز سرور است که بعضی از انواع نرم افزارهای سیستمی که وظایف مدیریتی شبکه را بر عهده دارند، اجرا می کنند. مدیران اغلب با عنوان NMS شناخته می شوند. وظیفه یک NMS، سرشماری و دریافت trap از یک عامل در شبکه می باشد. Trap راهی است که یک عامل از طریق آن وقوع چیزی را به NMS خبر می‌دهد.شکل زیر چگونگی ارتباط NMS و عامل را نمایش می دهد.

مدیران و عامل ها از MIB ها به صورت مشترک استفاده می کنند که همانند یک پایگاه داده است و متشکل از هر نوع اطلاعات آماری از device های مدیریت شده می باشد و این اطلاعات را به صورت ساختار درختی نمایش می دهد.
گروه IETFSNMP ، پروتکل را به عنوان پروتکل استانداردی برای کنترل ترافیک اینترنت معرفی کرده است. همچنین RFC هایی مخصوص پروتکل های موجود در محدوده‌ی پروتکل IP منتشر کرده است. پروتکل SNMP در سه نسخه ارائه شده است که اولین نسخه از آن در RFC1157 معرفی شده است. امنیت در این نسخه از پروتکل پایین است و با کلمه عبور می توان با آن ارتباط برقرار کرد. در کل سه نوع ارتباط رشته ای در SNMPv1 وجود داردکه عبارتند از:
Read-only، write-only و trap.
SNMPv2 بر پایه ارتباط رشته ای کار می کند که از لحاظ فنی SNMPv2c نامیده می شود و در RFC3416، RFC3417، RFC3418 معرفی شده است.
SNMPv3 آخرین نسخه از SNMP است که مزیت اصلی آن نسبت به نسخ قبلی، در مدیریت شبکه، امنیت است و پشتیبانی هایی به منظور خصوصی کردن ارتباط ها بین موجودیت های مدیریت شده، اضافه می کند. به طور کلی این نسخه از SNMP تحولی از استانداردهای اولیه به استانداردهای نهایی ایجاد کرده است. RFC هایی که این نسخه را تعریف می کنند، عبارتند از:
RFC3410, RFC3411, RFC3412, RFC3413, RFC3414, RFC3415, RFC3416, RFC3417, RFC3418, RFC2576

با توجه به اینکه SNMPv3 یک استاندارد کامل است، ولی تولیدکنندگان به سختی نسخه جدیدی از یک پروتکل را قبول می کنند و اکثر اعمال تولیدکنندگان SNMP بر طبق SNMPv1 صورت می گیرد.
SNMPv1 و SNMPv2 از مفاهیم ارتباط های رشته ای به منظور برقراری اطمینان بین مدیران و عامل ها استفاده می کنند. ارتباط های رشته ای که پیشتر نام برده شد، لزومآ کلمه عبور هستند که هر کدام از آنها فعالیت های مختلفی را کنترل می کنند.
در ارتباط رشته ای read-only، همانطور که از نام آن مشخص است، امکان خواندن داده را به شما می‌دهد و هر گونه تغییر یا اصلاح در آن غیر ممکن است. به عنوان مثال شما قادر خواهید بود تعداد بسته هایی که به پورت های روتر شما فرستاده می شود را، بخوانید، اما صفر کردن شمارنده را غیر ممکن می سازد.
ارتباط رشته ای read-write، امکان خواندن و تغییر مقادیر را میدهد. با این ارتباط شما می توانید شمارنده ها را بخوانید، مقادیر آنها را صفر کنید و همچنین واسط ها را صفر کنید یا کارهایی در جهت تغییر تنظیمات روتر انجام دهیم.
سرانجام ارتباط رشته ای trap امکان دریافت رشته ها از جمله اخطارهای غیر همزمان از عامل را فراهم می کند. بیشتر فروشندگان، تجهیزات خود را با ارتباط رشته ای پیش فرض می فرستند. به طور نمونه از public برای ارتباط رشته ای read-only و private برای ارتباط رشته ای read-write استفاده می شود. تغییر این پیش فرض ها پیش از اینکه دستگاه روی شبکه قرار گیرد، مهم است. زمانیکه یک عامل SNMP را نصب می کنید،‌ مقصد رشته ی آن را تنظیم می کنید از آن پس هر رشته ای که آن عامل تولید می کند، به این آدرس فرستاده می شود.
در این بخش مثالی از کارکرد SNMP در شبکه را به منظور درک بهتر بیان می کنیم. تصور کنید شبکه ای از 100 نوع ماشین داریم که سیستم عامل های مختلفی روی آن اجرا می شوند. برخی از ماشین ها file server هستند، تعداد کمی print server می باشند. یکی دیگر نرم افزاری اجرا می کند که به شرح معاملات کارت اعتباری رسیدگی می کند و بقیه کارهای پرسنلی انجام می دهند. علاوه بر این چندین سوئیچ و روتر به کارکرد شبکه کمک می کند. یک مدار T1شرکت را به اینترنت وصل می کند و یک ارتباط خصوصی برای سیستم تایید کارت اعتباری اجرا می شود. اگر file server در ساعات غیر کاری خراب شود، مشکلات زیادی را به دنبال خواهد داشت. اگر مشکل سخت افزاری باشد، مشکل به راحتی رفع خواهد شد. اما هزاران دلار از فروش شرکت از دست خواهد رفت. همچنین اگر مدارT1 در اینترنت از کار بیفتد، مقدار زیادی از درآمد حاصل از فروش سایت شرکت را تحت تاثیر قرار می دهد. اینجاست که SNMP می‌تواند به ما حتی در ایام تعطیل کمک کند، بدون اینکه نیاز به نیروی انسانی باشد. این پروتکل امکان چک کردن شبکه را فراهم می کند. به طور مثال زمانیکه افزایش تعداد بسته های بد و ناجور که به یکی از روترها می رود، منجر به از کار افتادن روتر مربوطه شوند، SNMP گزارش می دهد و می توان قبل از، ازکار افتادن روتر مربوطه، نسبت به رفع مشکل اقدام کرد.

مایکروسافت؛ عرضه آنتی‌ویروس رایگان

مایکروسافت؛ عرضه آنتی‌ویروس رایگان

مایکروسافت برای رونمایی سرویس آنتی‌ویروس رایگانی برای رایانه‌های شخصی آماده می‌شود که با محصولات سیمانتک و مکافی به رقابت خواهد پرداخت.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران، طبق اعلام مایکروسافت، آنتی‌ویروس مورو ویژگی‌های اساسی برای مبارزه با مجموعه گسترده‌ای از ویروس‌ها داشته و در برابر انواع مختلفی از نرم‌افزار مخرب از جمله ویروس، جاسوس‌افزار، روت کیت و تروژان محافظت فراهم می‌کند و با محصولات ارزان قیمت سیمانتک و مکافی برای مصرف‌کنندگان عادی که در حدود 40 دلار در سال هزینه دارند، برابری می‌کند.

به گفته سخنگوی مایکروسافت، این شرکت نرم‌افزاری در حال حاضر مشغول آزمایش نسخه اولیه این نرم‌افزار در داخل شرکت است و به‌زودی نسخه‌ آزمایشی بتای این محصول را از طریق وب سایتش عرضه می‌کند.

این سرویس رایگان که برگرفته از ساحل موروی سائوپولوی برزیل، مورو نام گرفته، نگرانی‌هایی را در مورد لطمه دیدن فروش محصولات سیمانتک و مکافی برانگیخته است. محصولات این شرکت‌ها با حفاظت از رایانه‌های ویندوز در برابر هکرها سالانه میلیاردها دلار نصیب سازندگانشان می‌کنند.

محصولات پرفروش این دو شرکت امنیتی مجموعه‌های امنیتی هستند که با ویژگی‌هایی از جمله رمزنگاری، فایروال، محافظت کلمه عبور و پشتیبانی داده عرضه می‌شوند.

مایکروسافت سه سال قبل با محصول تجاری Live OneCare وارد بازار محصولات امنیتی شد اما در ماه نوامبر اعلام کرد این مجموعه نرم‌افزاری را جمع کرده و سرویس‌ رایگان مورو را در پایان سال 2009 راه‌اندازی می‌کند.

فعال نمودن حساب کاربری Administrator در ویندوز 7

فعال نمودن حساب کاربری Administrator در ویندوز 7

فعال کردن ضبط Stereo Mix در ویندوز ویستا

فعال کردن ضبط Stereo Mix در ویندوز ویستا

شاید برای شما نیز پیش آمده باشد که در ویندوز ویستا بخواهید صدا یا موزیکی که از از خروجی صوتی سیستم در حال پخش هست را ضبط کنید اما طریقه انجام و تنظیمات مربوطه را نمیدانید. باید بدانید که اینکار بسیار ساده است. در ویندوز ویستا به شکل پیشفرض Stereo Mix که مخصوص اینکار است در حالت غیرفعال قرار دارد. در این ترفند به معرفی نحوه فعال نمودن این گزینه و در نتیجه ضبط مستقیم خروجی صوتی سیستم بر روی هارد کامپیوتر میپردازیم.

بدین منظور:
بر روی آیکن Volume در Taskbar کنار ساعت کلیک راست کرده و گزینه Recording Devices را انتخاب نمایید.
در پنجره باز شده بر روی یکی از Device های مربوط به ضبط صدا کلیک راست کرده و گزینه Show Disabled Devices را انتخاب نمایید تا تنظیمات غیر فعال شده ظاهر گردند.
خواهید دیدکه دو Device به نامهای CD Audio و Stereo Mix به صورت غیر فعال و کم رنگ ظاهر میشوند.
اکنون بر روی آنها کلیک راست کرده و گزینه Enable را انتخاب نمایید.
حال با تنظیمات مقدار شدت ورودی صدای Stereo Mix در Properties میتوانید به کیفیت مطلوب صدای ضبط شده مورد نظر دست یابید.